NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
خُشَيْشُ
بْنُ
أَصْرَمَ
حَدَّثَنَا
عَبْدُ
الرَّزَّاقِ
حَدَّثَنَا
مَعْمَرٌ
عَنْ
الزُّهْرِيِّ
عَنْ
عُرْوَةَ عَنْ
عَائِشَةَ
قَالَتْ جَاءَتْ
هِنْدٌ إِلَى
النَّبِيِّ
صَلَّى اللَّهُ
عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
فَقَالَتْ
يَا رَسُولَ
اللَّهِ
إِنَّ أَبَا
سُفْيَانَ
رَجُلٌ مُمْسِكٌ
فَهَلْ
عَلَيَّ مِنْ
حَرَجٍ أَنْ أُنْفِقَ
عَلَى
عِيَالِهِ
مِنْ مَالِهِ
بِغَيْرِ
إِذْنِهِ
فَقَالَ
النَّبِيُّ
صَلَّى
اللَّهُ عَلَيْهِ
وَسَلَّمَ
لَا حَرَجَ
عَلَيْكِ
أَنْ تُنْفِقِي
بِالْمَعْرُوفِ
Hz. Âişe (r.anha)'den
rivayet edildiğine göre;
Hind, Rasûlullah
(s.a.v.)'e gelip:
Ya Rasûlallah! Ebû
Süfyân sıkı bir adamdır. Onun izni olmadan, ailesi için malından harcamamda
bana vebal var mı! dedi.
Rasûlullah (s.a.v.):
"Hayır, örf miktarınca
harcamanda sana günah yoktur" buyurdu.
İzah:
Buhari, buyu', nafakât;
Müslim, akdıye; Nesâî, kudât; Dârimî, nikâh; Ahmed b. Hanbel, VI, 39, 50, 206.
Bu hadis de, önceki
hadisin başka bir rivayetidir. Aralarında bazı lafzî farklılıklar varsa da mana
ve hüküm olarak birdirler. Burada, yukarıdaki hadiste söylenenlere ilâve
edilecek bir şey yoktur.